سوررئالیسم

با سلام و درود خدمت همراهان سایت سونراستور،در این مقاله سعی داریم تا  به شناخت مکتب سوررئالیسم بپردازیم و با برخی بزرگان این سبک آشنا شویم،امیدواریم از خواندن این مقاله لذت کافی را ببرید.

سوررئالیسم یا فراواقع گرایی از جنبش های هنری قرن بیستم می باشد.که معنای آن تمایل به واقعیت برتر یا ماورای واقعیت است.این سبک به طور رسمی در سال ۱۹۲۲ از فرانسه آغاز شد و فراواقع گرایی نام گرفت.

سوررئالیسم حاصل دگرگونی هائیست که پس از جنگ جهانی اول و به دنبال فراموشی دادائیسم شکل گرفت.به طور دقیق تر با تغییر دادن دادائیسم بوجود آمد،سوررئالیسم این کار را با جایگزینیِ مفهوم واقعیت برتر به جای نفی و عصیان انجام داد.

نظر آندره برتون در مورد شناخت این مکتب

ما برای شناخت معنای این واژه از  آندره برتون (Andre Breton) وام خواهیم گرفت، او می‌گوید:سوررئالیسم، اسم مذکر، حالت ناآگاهانه ناب روحی است که به قصد بیان کردن عمل واقعی اندیشه‌ی آدمی چه به صورت شفاهی یا کتبی یا هر شیوه‌ی دیگر بدون کنترل عقل و خارج از قلمرو اندیشه‌های زیبائی‌شناسی و اخلاق صورت می‌گیرد.

در کارهای سوررئالیست‌ها بسیاری از فرضیه‌های روانی و بیماری‌های روحی و عصبی را می‌توان مشاهده نمود. همانگونه که خیلی بیش‌تر در پرده‌ی روز محشر اثر ژروم بوش (Gerome Bosch) این خصیصه را در چهره‌هائی که او از جهمنی‌ها ساخته است، مشاهده کرده‌ایم.

سوررئالیسم علی رغم این نگرش به خلق دیدگاه‌های تجسمی و قانونی نظر دارد.

ابتدا نقاشان شکل‌گرای ناب (Purs Plasticiens) هم چون پیکاسو، پل کله (Paul Klel)، کی ریکو (Chirico) و ماکس ارنست به این جنبش پیوستند، سپس آندره ماسون (Andre Masson) این حالت خود به خودی‌بودن را از نمای را  خود می‌پذیرد و با ورود پرهیاهوی میرو (Miro) این خودبه خودی هیجان روح به اوج خود می‌رسد و تانگی (Tanguy) با نمایاندن تصاویری هم چون ته دریاها گوئی از آینده خبر می‌‌دهد و سرانجام سالوادور دالی با تکنیکی بی‌نهایت قهقرائی و میسونیه‌وار (Meissonier) و  با بی‌قیدی‌ای کلی‌منشانه ترس آمیخته به احترام را در ما  بر می‌انگیزد.

سوررئالیسم با ترسیم چنین دنیایی کامل طرفداران زیادی می‌یابد، به طوری که تمامی هنرمندان، خواه بزرگ و خواه کوچک، را به گرد خود فرا می‌خواند همانگونه که سمبولیسم شعر را تسخیر می‌کند.